Historia: Nie wiem co działo się z nim, zanim zauważyłam go na targu. Był wtedy młodziutki, miał może rok. Cały w błocie i kurzu nie zwracał na siebie specjalnej uwagi, ale coś kazało mi go poznać. Zabiegał o chociaż odrobinę uwagi, bał się, nie wiedział co się dzieje. Kiedy wtulił się we mnie wiedziałam, że nie mogę go tam zostawić. Dokonałam zakupu za nieduże pieniądze, przywiozłam go do stajni. Razem zadbaliśmy o jego rozwój, zaczęliśmy zwracać uwagę na to jak się prezentuje, ponieważ zawsze był ładnie zbudowany. Uczyliśmy go, prowadziliśmy przez życie. Od tego czasu Bellamy bardzo się zmienił, ale to tylko powierzchowne różnice. W rzeczywistości wciąż jest moim szkrabem, który umiera ze strachu, gdy znajdzie się sam w tłumie obcych koni.
Charakter: Jak na ogiera jest wyjątkowo sympatyczny i spokojny. Wciąż zachowuje się jak źrebak i bardzo, bardzo rzadko daje nam znać, że przecież już dorósł. Nigdy nie robi niczego powszechnie uznanego za złe, zawsze spełnia oczekiwania opiekuna i stara się przy tym wypaść jak najlepiej. Niesamowicie przyjazny w stosunku do ludzi i małych zwierząt. Nie jest do końca ufny, nie podszedł by do obcej osoby zupełnie sam, ale kiedy już zaznajomi się z danym człowiekiem, zaczyna zachowywać się jak wielki pluszak. Przytula się i jest tak uroczy, że nikt nie potrafi mu się oprzeć. Wtula głowę w brzuch, kładzie ją na ramieniu, albo po prostu nadstawia się do głaskania. Byle tylko poczuć na sobie ludzki dotyk. To zapewnia mu bardzo ważne dla niego poczucie bezpieczeństwa. Jest dość strachliwy i trzeba pilnować by nigdy nie był sam, bo wtedy zaczyna wariować. Boi się agresywnych koni, ucieka, chowa się, szuka wsparcia w opiekunach.
Zachowanie pod siodłem: Od kiedy tylko zaczęliśmy zajeżdżanie go, było pewne, że będzie z niego bardzo kontaktowy i przyjemny do jazdy wierzchowiec. Bellamy już od początku jazdy garnie się do współpracy i chętnie wykonuje polecenia. Może nie jest z niego jakiś sportowiec, ale jednak ma tyle plusów, że jego umiejętności przestają mieć znaczenie. Ma fantastycznie wygodne chody! Kłus jest delikatny, płynny, wcale nie wybija nas z siodła. Natomiast galop to podróż na bujanym fotelu. Bell jest cierpliwy i dobrze ułożony. Nie robi nic, co prowadziłoby do kłótni na linii koń-jeździec. W terenie zwykle mocno się spina, szczególnie gdy musi iść sam. W towarzystwie stada jest lepiej, zaczyna się odprężać i cieszyć przejażdżką.
Zachowanie w obejściu: Nigdy nie sprawia nam jakichś dużych problemów. Jest ciekawski i nie raz zabierał szczotki, albo koniecznie próbował sprawdzić jak smakuje telefon wystający z kieszeni czyszczącej go Lizy, ale taki problem to nie problem ;) Ładnie podaje kopyta, zwykle się nie wierci. Na myjce także bezproblemowy.
